Margaret Thatcher

  Την τελευταία της πνοή άφησε εχθές η Μάργκαρετ Θάτσερ, η "σιδηρά κυρία" της Αγγλίας.Η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της χώρας, και μάλιστα η μακροβιότερη για έντεκα χρόνια. Μια από τις πλέον πολυσυζητημένες μα και αμφισβητούμενες προσωπικότητες του παγκόσμιου πολιτικού χώρου, όπως φαίνεται εξάλλου και από τις αντιδράσεις για τον θάνατό της, που ποικίλουν.Θρήνος και απόδοση σεβασμού από την μια, γιορτές, γλέντια και ύβρεις από την άλλη.

 Για να προλάβω κάποιους, προφανώς η αξία της ανθρώπινης ζωής είναι αδιαπραγμάτευτη όπως και ο σεβασμός της και μετά τον θάνατο.Σε κάθε περίπτωση όμως η δράση και οι αποφάσεις μιας ζωής υπόκεινται πάντοτε σε κριτική.Ο θάνατος δεν καθιστά ανέφικτη την κριτική αυτή, ιδίως όταν πρόκειται για πολιτικές τακτικές, ιδεολογίες και άτομα που με τις αποφάσεις τους σηματοδότησαν την πορεία και της ζωές ολόκληρων λαών.Όποιος σοκάρεται με την πραγματικότητα αυτή, υποκρίνεται.
  Επιστρέφω όμως στο θέμα μας.Από την μια λοιπόν η Αγγλία της Θάτσερ με την ανάπτυξη, τις επενδύσεις,την αμείλικτη πάταξη του χουλιγκανισμού, την διεθνή δυναμική και την ισχυρότατη θέση στο παγκόσμιο στερέωμα.Από την άλλη κατά την διακυβέρνησή της η Βρετανία είδε τις πιο βάναυσες στιγμές κρατικής καταστολής ενάντια σε διαδηλώσεις και απεργίες, την ακραία και βάρβαρη στάση της ενάντια στους ανθρακωρύχους, την σε κάθε περίπτωση και με κάθε κόστος υποστήριξη των συμφερόντων του κεφαλαίου, την ριζική αλλαγή της οικονομίας με τη στροφή από τη βιομηχανία στις υπηρεσίες,  την κατάσταση στην Β.Ιρλανδία να κλιμακώνεται, τον πόλεμο (με τις τρομερές οικονομικές ζημίες και όχι μόνο) που οδήγησε την χώρα της για κάποια αποικιακά νησιά, τα Φόκλαντ, των οποίων την ύπαρξη σχεδόν το σύνολο του πληθυσμού αγνοούσε παντελώς.Η επιβολή εξάλλου του άκρατου φιλελευθερισμού της ελεύθερης αγοράς στην πιο εκφυλισμένη μορφή του, σάπιου από την φύση του, ληστρικού καπιταλιστικού συστήματος, η αποκοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και των κρατικών υπηρεσιών κοινής ωφέλειας (νερό,ρεύμα,τηλέφωνο), η σκληρότατη εφαρμογή των διδαχών της σχολής του Σικάγο και του Φρίντμαν, η καταστολή και η πάταξη του δικαιώματος του λαού να υποστηρίξει τα συμφέροντα και τα κεκτημένα του, όλα εγκαθιδρύθηκαν τόσο στην Αγγλία, όσο και μετέπειτα στην υπόλοιπη Ευρώπη με την τεράστια και καθοριστική συμβολή της Θάτσερ.
  Η "Σιδηρά κυρία" μπορεί να έφυγε, μα οι πολιτικές της και η ιδεολογία της είναι πιο επίκαιρες και κυρίαρχες από ποτέ στον χώρο της Ευρώπης.Η ιστορία μα και ο καθένας προσωπικά θα την κρίνει, αν δεν το έχει ήδη κάνει, είτε ως την Χολυγουντιανή, αλύγιστη, γυναίκα πρωθυπουργό με της σκληρές μεθόδους και τις ελάχιστες αναστολές για το καλό της χώρας της, είτε ως ένα καθοριστικό γρανάζι για την εγκαθίδρυση της σαθρής νεοφιλελεύθερης λογικής και του ανεξέλεγκτου καπιταλισμού, χωρίς κανέναν κρατικό έλεγχο, στον χώρο της Ευρώπης, που αδιαφόρησε για τις ανάγκες και τα συμφέροντα της πραγματικής κοινωνίας που πρόδωσε για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου.Όπως και να έχει οι ιστορικοί έχουν πολλές ακόμη σελίδες να αφιερώσουν για να περιγράψουν τον θρύλο της.