Όχι δεν είναι μεταφορικό για να κράξω το κωλοσύστημα που στοιχειώνει τις ζωές μας.Δεν υπάρχουν δικαιώματα.Είναι μια φανταστική, ιδεατή εφεύρεση του ανθρώπου, ένας κοινωνικός κομφορμισμός και η παραδοχή κάποιων μάλλον προνομίων που η εκάστοτε άρχουσα τάξη λιγότερο, περισσότερο ή και καθόλου παραχωρεί στους "από κάτω" της, για να διατηρείται η ψευδαίσθηση της ισότητας του ατόμου και των ευκαιριών του στην κοινωνία, αλλά και για να μην της ζαλίζουν τα αρχίδια με τη γκρίνια.
Η αόρατη χείρ που θα τα διασφαλίσει σαφώς και δεν υπάρχει.Είναι ένα αποτέλεσμα ενός αναγκαίου κακού για τους έχοντες την εξουσία, ενός κοινωνικού συμβολαίου για των εφησυχασμό των μαζών.Μπορεί με αίμα και αγώνες οι πολίτες να έφθασαν σε ορισμένες κατακτήσεις σε διάφορες εκφάνσεις της ζωής για να εξυπηρετήσουν και να προασπίσουν τα δικά τους συμφέροντα συγκριτικά με αυτά της άρχουσας τάξης και να αντισταθμίσουν την κατάφορη αδικία, αλλά μέχρι εκεί.
Τα δικαιώματα είναι τελικά μια ψευδαίσθηση άνευ ουσιαστικού περιεχομένου σήμερα που απλά διατηρεί και συντηρεί την ουτοπία της αστικής νομιμότητας, αν δεν ήταν δεν θα συναντούσαμε καθημερινά όλες αυτές τις πραγματικές και κοινωνικές αδικίες σε κάθε γωνιά του πλανήτη.Τα δικαιώματα αυτά, έρμαιο στα χέρια της πολιτικής και οικονομικής ελίτ συστέλλονται και διαστέλλονται κατά βούλησην, η λίστα ειδικά σε περιόδους σαν την σημερινή κοινωνικοηθικού ξεπεσμού ελαχιστοποιείται.
Το να μην με σκοτώσεις ή το να μην με δείρεις ή το να μου γράψω ελεύθερα ό,τι μαλακία θέλω δεν είναι δικαίωμά μου ως χατήρι που μου κάνει η κυβέρνηση και τα όριά του δεν πρέπει να τα καθορίζει καμία πολιτική ηγεσία.Είναι ζητούμενα στον αξιακό και ηθικό χώρο του ατόμου και της κοινωνίας σαν ολότητας και μόνο από αυτούς τους παράγοντες μπορούν να καθορίζονται.Τα δικαιώματα δεν υπάρχουν από την στιγμή που δεν υπάρχει και κάτι να τα εξασφαλίζει και να τα παρέχει στους ανθρώπους όταν τόσο σκληρά τους αφαιρούνται, κάτι που συμβαίνει κυρίως όταν τα έχουν περισσότερο ανάγκη.Η κυριαρχία του λαού που ιδανικά θα διαδραμάτιζε αυτό τον ρόλο, εξάλλου είναι ένα παραμύθι και μισό.Όπως και η κρατική ή θεσμική τους υπεράσπιση, πενιχρή μπροστά στις ορέξεις των μεγάλων συμφερόντων.
Αυτό που η αστική νομιμότητα και η θεωρία προσπάθησε να συνοψίσει στον όρο του δικαιώματος είναι τόσο ευρύ, τόσο αχανές.Με το σκεπτικό αυτό τα δικαιώματα είναι άπειρα και αντικρουόμενα!Έτσι και πάλι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να στα στερεί και να τα περιορίζει, μόνο ο ανθρωπισμός. Αν θέλετε να δεχτούμε την ύπαρξή τους, όχι τόσο αυστηρά τελικά, ας σκεφτούμε πρώτα, το δικαίωμα του ανθρώπου παραδείγματος χάριν στην αξιοπρέπεια.Η ελευθερία λόγου, έκφρασης, άποψης και κίνησης,η ελευθερία γενικότερα, το δικαίωμα στην σίτιση και την στέγαση, στην ιδιοκτησία, στην παιδεία, στην υγεία, στην απεργία έχει υπόσταση;Ισχύει καθολικά;Παντού ή κάποιους τους ξέχασε η μεγαλόκαρδη κοινωνική γενναιοδωρία του δυτικού κόσμου;Μάλλον όχι.
Κακώς.Εξάλλου, ποιο το νόημα να υποκρινόμαστε, αφού δεν τα απολαμβάνει ο καθένας.Αφού έστω και ένα παιδάκι δίπλα μας είναι χωρίς παπούτσια και πεινάει.Αφού έστω και ένας άνθρωπος δίπλα μας ή κάπου στον πλανήτη βάλλεται και υποφέρει για τα πιστεύω και τις απόψεις του (όχι ο φασισμός δεν είναι άποψη είναι απανθρωπιά).Βάλτε τις συνθήκες σας εκεί που ξέρετε, η πράξη είναι το ζητούμενο.
Η αόρατη χείρ που θα τα διασφαλίσει σαφώς και δεν υπάρχει.Είναι ένα αποτέλεσμα ενός αναγκαίου κακού για τους έχοντες την εξουσία, ενός κοινωνικού συμβολαίου για των εφησυχασμό των μαζών.Μπορεί με αίμα και αγώνες οι πολίτες να έφθασαν σε ορισμένες κατακτήσεις σε διάφορες εκφάνσεις της ζωής για να εξυπηρετήσουν και να προασπίσουν τα δικά τους συμφέροντα συγκριτικά με αυτά της άρχουσας τάξης και να αντισταθμίσουν την κατάφορη αδικία, αλλά μέχρι εκεί.
Τα δικαιώματα είναι τελικά μια ψευδαίσθηση άνευ ουσιαστικού περιεχομένου σήμερα που απλά διατηρεί και συντηρεί την ουτοπία της αστικής νομιμότητας, αν δεν ήταν δεν θα συναντούσαμε καθημερινά όλες αυτές τις πραγματικές και κοινωνικές αδικίες σε κάθε γωνιά του πλανήτη.Τα δικαιώματα αυτά, έρμαιο στα χέρια της πολιτικής και οικονομικής ελίτ συστέλλονται και διαστέλλονται κατά βούλησην, η λίστα ειδικά σε περιόδους σαν την σημερινή κοινωνικοηθικού ξεπεσμού ελαχιστοποιείται.
Το να μην με σκοτώσεις ή το να μην με δείρεις ή το να μου γράψω ελεύθερα ό,τι μαλακία θέλω δεν είναι δικαίωμά μου ως χατήρι που μου κάνει η κυβέρνηση και τα όριά του δεν πρέπει να τα καθορίζει καμία πολιτική ηγεσία.Είναι ζητούμενα στον αξιακό και ηθικό χώρο του ατόμου και της κοινωνίας σαν ολότητας και μόνο από αυτούς τους παράγοντες μπορούν να καθορίζονται.Τα δικαιώματα δεν υπάρχουν από την στιγμή που δεν υπάρχει και κάτι να τα εξασφαλίζει και να τα παρέχει στους ανθρώπους όταν τόσο σκληρά τους αφαιρούνται, κάτι που συμβαίνει κυρίως όταν τα έχουν περισσότερο ανάγκη.Η κυριαρχία του λαού που ιδανικά θα διαδραμάτιζε αυτό τον ρόλο, εξάλλου είναι ένα παραμύθι και μισό.Όπως και η κρατική ή θεσμική τους υπεράσπιση, πενιχρή μπροστά στις ορέξεις των μεγάλων συμφερόντων.
Αυτό που η αστική νομιμότητα και η θεωρία προσπάθησε να συνοψίσει στον όρο του δικαιώματος είναι τόσο ευρύ, τόσο αχανές.Με το σκεπτικό αυτό τα δικαιώματα είναι άπειρα και αντικρουόμενα!Έτσι και πάλι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να στα στερεί και να τα περιορίζει, μόνο ο ανθρωπισμός. Αν θέλετε να δεχτούμε την ύπαρξή τους, όχι τόσο αυστηρά τελικά, ας σκεφτούμε πρώτα, το δικαίωμα του ανθρώπου παραδείγματος χάριν στην αξιοπρέπεια.Η ελευθερία λόγου, έκφρασης, άποψης και κίνησης,η ελευθερία γενικότερα, το δικαίωμα στην σίτιση και την στέγαση, στην ιδιοκτησία, στην παιδεία, στην υγεία, στην απεργία έχει υπόσταση;Ισχύει καθολικά;Παντού ή κάποιους τους ξέχασε η μεγαλόκαρδη κοινωνική γενναιοδωρία του δυτικού κόσμου;Μάλλον όχι.
Κακώς.Εξάλλου, ποιο το νόημα να υποκρινόμαστε, αφού δεν τα απολαμβάνει ο καθένας.Αφού έστω και ένα παιδάκι δίπλα μας είναι χωρίς παπούτσια και πεινάει.Αφού έστω και ένας άνθρωπος δίπλα μας ή κάπου στον πλανήτη βάλλεται και υποφέρει για τα πιστεύω και τις απόψεις του (όχι ο φασισμός δεν είναι άποψη είναι απανθρωπιά).Βάλτε τις συνθήκες σας εκεί που ξέρετε, η πράξη είναι το ζητούμενο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου